Geçmişte göçebe kabilelerin ana meskeni olarak çadırlar veya yurtlar kullanılıyordu. Yerli Amerikalılar, Moğolistan’daki göçebeler (Göçebe Moğolistan), Tibet’teki göçebeler (Göçebe Tibet), Eskimolar (İnuitler), göçebeler (göçebeler) ve Sami (Sami) gibi tüm dünyaya yayılmış Geleneksel çadırlar tarz ve malzeme bakımından farklılık gösterir. Kabilenin yaşadığı kullanıma ve çevreye bağlı olarak.

Bu nedenle sizi farklı kabile çadırlarını ziyaret etmeye davet ediyoruz. Bu, önemli bir tarihe kaydedilmesinin yanı sıra, geçmişin göçebe Aborijin yaşam tarzını da yansıtıyor. (Bazıları bugün hala kullanılıyor!!!) Kabile çadırları hakkında bu makaleden daha fazlasını biliyorsanız. Bilgileri arkadaşlarınızla paylaşmayı unutmayın. Gezginler sayfamızda

Göçebe yurtlar  veya  Tibet göçebeleri, Orta Asya’nın dağlık bölgelerinde  , genellikle Tibet’te (Tibet) görülen  önemli  göçebe meskenleridir . dikdörtgen Çadırın üst kısmında bir açıklık vardır.  Havalandırma ve duman için kullanılan büyük çadırlar genellikle  8 ila 12 ahşap direkten yapılır ve  elde eğrilmiş yak yününden dokunur. Bu yüzden yaklaşık bir yıl sürdü. Orta boy bir Bedevi çadırı  yapmak için

Çünkü göçebeler  genellikle çok fakirdir ve bu nedenle  az miktarda kişisel eşya verilir, ancak ilginç olan şey, hemen hemen  her çadırda  yerel lamanın, 14. ipek üzerinde. Çadırın içinde Vajrayana Budizmi ile ilgili inançlar  da asılı.

Uzun yıllar boyunca, Çinli yetkililer birçok  Tibetli göçebeyi yüksek dağlardan göç ettirdiler. Kalıcı bir topluluk olarak yerleştiler  ve bazıları taşındı.  Gittikçe daha fazla sayıda kerpiç evde,  Bedevi çadırları el dokumasıdır ve orijinal sayı hızla azalmaktadır  .

wadi oda kampı

 Bedevi çadırı olarak da bilinen  Beit al-Sha’ar , Bedevilerin veya bir Arap Bedevi grubu olan Bedevilerin  meskeni  . Kuzey Afrika’nın çöl bölgelerinde, Arap Yarımadası’nda, Irak’ta ve Doğu Akdeniz’de bulunur  .

Beit al-Shar gri bir çadırdır. Dikdörtgen kanvas uzun değil,  çadır başına bir aile yaşıyor ve çadırın bir tarafı açılabilir. Yatak odası adı verilen oturma, çay içme ve misafir kabul etme  alanıdır  . Birkaç tahta direk kullanıldığı  ve üzeri keçi kılı ile kaplı olduğu  için çöl ortamına uygundur  . Kumaş, aile içindeki kadınlar tarafından dokunduğu için  paketini açıp taşımayı kolaylaştırır. Ancak artan direk ve direk sayısı ve  dokuma kumaşın kalitesi,  çadır sahibinin ailesinin de zenginliğini, egemenliğini  ve sosyal statüsünü  temsil ediyor.

Bugün, göçebe kültürünü terk eden birçok Bedevi,  modern bir şehirde yaşamak için uçuyor  , ancak geleneksel kültürün  hala korunan  bir dizi kabile üyesi var , ancak eskisi kadar sürekli göç etmiyorlar  . Kuraklık ve kıtlık nedeniyle  hızla artan nüfus bir arada kümelendi. Büyük bir çadır grubudur. ve deveye binme ve çölde kamp yapma geleneklerini geliştirmek  . Popüler bir turistik aktivitedir  . 

Teepee  veya Tipi veya Tepee geleneksel bir çadırdır ve  en popüler olanıdır. Bu koni çadır bir yapıya sahiptir. Hayvan derileri ve tahta mandallarla  (modern TP deri yerine kanvas kullanırdı  ) bir araya getirilmiş basit, terk edilmiş bir bina  , ancak kışın dayanıklı ve sıcak.  Yazın serin ve şiddetli yağmurlar sırasında kuruması kolay olduğundan, Orta Kuzey Amerika’nın  Great Plains ve Prairies  yerli halkları gibi zaman zaman  Bo’ya göç eden kabilelerin  meskeni olarak uygundur.  Kızılderililer (Yerli Amerikalılar) kendileri.

Kolayca çıkarılabilir Taşıması kolay Hava,  çadırın üst kısmında  hızlı bir şekilde  yeniden birleştirilebilir  , böylece kullanımda olan dumandan hala kaçınılabilir 

mojave ulusal koruma kampı

tören amaçlı 

Wigwam , Wickiup veya Wetu , kabilenin evi gibi görünen çok küçük,   yarı kalıcı bir çadır kubbesidir . Geçmişte Doğu Amerika’ya (doğu Amerika’nın yerli halkı) özgüydü. 

Kızılderili çadırı diğer küçük çadırlar gibi sökülüp  yeni alanlara taşınacak  şekilde tasarlanmamıştır  , ancak temel olarak ahşap bir yapıya sahip çeşitli malzemelerle kullanımı kolay ve daha sonra çim gibi başka malzemeler kullanılarak kurulabilmesi avantajına sahiptir  . ağaç kabuğu, hasır, kamış veya kanvas. Kızılderili kabileleri de  , ancak farklı yaratıcılık ve kullanım biçimleriyle. Tamamen farklı görevler 

Lavvu Kuzey İskandinavya’daki Sami halkının   geçici ikametgahı  ülkenin büyük bölümünü kapsıyor. Kuzey Norveç  , İsveç, Finlandiya ve Rusya’da Murmansk Oblastı  .

Laffo da benzer bir tasarıma sahip. Kızılderili tipi  Hayvan derilerine sarılı ahşap direklerle inşa edilmiş konik bir çadırdır. Demonte edilebilirler ancak farklıdırlar. Yüksekliği daha küçük, daha geniş ve  kalabalıkta stabilite sağlayan farklı demetleme detaylarına sahip. Kuzey Ovaları Kuvvetleri

Luffy’nin yanı sıra Sami halkının da geçici ikametgahları vardır. Goahti adı verilen daha kalıcı bir başka tür, genç ağaçların gövdelerinden yapılır. Birçoğu bir çadırda toplanır. Daha sonra çevredeki alandan alınan çamur veya otları ve yaprakları da gizlemek için  salladılar. 

Topik  geleneksel bir çay çadırıdır. Eskimo kabilelerinden biri olan Inuitler,  sakallı fok veya ren geyiği derilerinden yapılmış , dünyevi meskenleri için kullanılıyordu. Yazlık toprak veya  buz denizinde olmayan bölgelerde sökülebilir portatif çadırdır. Seyahat için ve uzun yıllar hizmet ömrü vardır

Eskimolar deniz aslanlarını öldürmek zorunda mıydı? Bir erkek ava çıkarsa 1 tupik yapmak için 5-10 büyük fok. Katılımcılar 5 mühürden oluşan küçük bir TuPic, 10 veya daha fazla mühürden oluşan bir aile TuPic  getirecektir  .

Sonbahar havasında  akşam ısınırken, Inui Ban Hin Khammak’a (qamma  q) taşınır  ve Tupic’i çatı olarak kullanırdı. Kışın, Inui halkı,  sıkıştırılmış kardan inşa edilmiş buz kubbeli bir igloda  yaşamak için taşınırdı  . Eskimo evleri dağıldıktan sonra, Topic’te yaşamak için geri döndüler  .

Tupikler geleneksel olarak önemlidir  , ancak modern zamanlarda nadiren kullanılır. Çadırlar günümüzde Eskimolar tarafından kullanılmaktadır. Tupikhaq adlı bir resim 

Ger (Ger), ev anlamına gelen  Moğolca (Moğolca  ) bir dildir veya buna da denir. Türk çadırları yuvarlak tabanlı ve çatılı çadırlardır. Düşük koni şekli kolayca hareket ettirmek için çivi kullanılmadan  demonte edilebilir  , daha önce yuva olarak kullanılıyordu. Marj al-Dawla bölgesindeki  çeşitli göçebe gruplardan  birkaç grup , çoğu bir araya gelmeden önce Orta Asya’dan (Avrasya bozkırlarından) çıkar. Moğolistan

Kireç yapı,  dokuma ahşap veya bambu duvarlardan,  kapı çerçevelerinden ve çatı çerçevelerinden oluşur. Ancak büyük ker’lerde dengeyi desteklemek için iç kısımda sütunlara sahip olmanız  gerekebilir  . Tekerlek benzeri çatı  karmaşık bir yapıdır. Ve aralarında en akıllısı. Geleneksel, çünkü  duvar ve çatı yapısının  direnci ile ağırlığı taşıyabilir  ve daha sonra hayvan derileri veya kumaşlarla kaplanır. Aile kireci için yün keçe kullanılır,  sökme süresi sadece 3 saattir.

Bu nedenle , bugün Moğolistan’da kerlerin  neden hala kullanılması şaşırtıcı değil  . Burası halkın ana ikametgahı. Bedevi Branda ve yalıtım gibi daha modern malzemelerle inşa edilmiştir  veya iyi ahşap getirebilir. Buharda kıvırabilmek için  bu istenildiği gibi güzel bir şekle sahip.

Moğolistan’daki bazı aileler  Gur Ho’yu tatil evi olarak kullanıyor. Veya bazı aileler , kalıcı dayanıklılık için ahşap bir taban üzerinde taş bir taban oluşturur  . Tek bir yerde on yıl yaşamak için kullanılabilir